قانون عرضه و تقاضا

 

قانون عرضه و تقاضا چیست؟

قانون عرضه و تقاضا نظریه ای است که تعامل بین فروشندگان یک منبع و خریداران آن منبع را توضیح می دهد.

 این نظریه رابطه بین قیمت یک کالا یا محصول معین و تمایل مردم به خرید یا فروش آن را تعریف می کند.

عموماً با افزایش قیمت، مردم تمایل به عرضه بیشتر و تقاضای کمتری دارند و برعکس با کاهش قیمت.

این نظریه مبتنی بر دو «قانون» مجزا است، قانون تقاضا و قانون عرضه.

این دو قانون برای تعیین قیمت واقعی بازار و حجم کالاها در بازار با هم تعامل دارند.

 

شناخت قانون عرضه و تقاضا

قانون عرضه و تقاضا که یکی از اساسی ترین قوانین اقتصادی است.

تقریباً به همه اصول اقتصادی پیوند دارد.

در عمل، تمایل مردم به عرضه و تقاضای کالا، قیمت تعادلی بازار یا قیمتی را تعیین می‌کند.

که در آن مقدار کالایی که مردم مایل به عرضه آن هستند برابر با مقداری است که مردم تقاضا می‌کنند.

با این حال، عوامل متعددی می توانند بر عرضه و تقاضا تأثیر بگذارند و به طرق مختلف باعث افزایش یا کاهش آنها شوند.

تقاضا

قانون تقاضا بیان می کند که اگر همه عوامل دیگر برابر باشند، هر چه قیمت یک کالا بالاتر باشد.

افراد کمتری آن کالا را تقاضا خواهند کرد. به عبارت دیگر، هر چه قیمت بالاتر باشد، مقدار تقاضا کمتر می شود.

مقدار کالایی که خریداران با قیمت بالاتر خریداری می کنند کمتر است .

زیرا با افزایش قیمت یک کالا، هزینه فرصت خرید آن کالا نیز افزایش می یابد.

در نتیجه، مردم به طور طبیعی از خرید محصولی که آنها را مجبور می کند از مصرف چیز دیگری که ارزش بیشتری دارند صرف نظر کنند، اجتناب می کنند.

نمودار زیر نشان می دهد که منحنی یک شیب رو به پایین است.

عرضه

مانند قانون تقاضا، قانون عرضه نیز مقادیر فروخته شده را با قیمتی مشخص نشان می دهد.

 اما برخلاف قانون تقاضا، رابطه عرضه شیب صعودی نشان می دهد.

این بدان معنی است که هر چه قیمت بالاتر باشد، مقدار عرضه شده بیشتر است.

 از دیدگاه فروشنده، هزینه فرصت هر واحد اضافی بیشتر و بیشتر می شود.

تولیدکنندگان بیشتر با قیمت بالاتر عرضه می کنند زیرا قیمت فروش بالاتر هزینه فرصت بالاتر هر واحد فروخته شده را توجیه می کند.

درک این نکته هم برای عرضه و هم برای تقاضا مهم است که زمان همیشه یک بعد در این نمودارها است.

مقدار تقاضا یا عرضه شده، که در امتداد محور افقی یافت می شود.

همیشه در واحدهای کالا در یک بازه زمانی معین اندازه گیری می شود.

فواصل زمانی طولانی‌تر یا کوتاه‌تر می‌تواند بر شکل منحنی‌های عرضه و تقاضا تأثیر بگذارد.

منحنی های عرضه و تقاضا

در هر زمان معینی، عرضه کالایی که به بازار آورده می شود ثابت است.

 به عبارت دیگر، منحنی عرضه، در این مورد، یک خط عمودی است.

در حالی که منحنی تقاضا به دلیل قانون کاهش مطلوبیت حاشیه ای، همیشه شیب نزولی دارد.

فروشندگان نمی توانند بیش از آنچه بازار بر اساس تقاضای مصرف کننده در آن مقطع زمانی متحمل می شود، شارژ کنند.

با این حال، در بازه‌های زمانی طولانی‌تر، تامین‌کنندگان می‌توانند مقداری را که به بازار عرضه می‌کنند.

بر اساس قیمتی که انتظار دارند، افزایش یا کاهش دهند.

بنابراین با گذشت زمان، منحنی عرضه به سمت بالا متمایل می شود. هر چه تامین کنندگان بیشتر انتظار شارژ داشته باشند.

مایل به تولید و عرضه بیشتر به بازار خواهند بود.

برای همه دوره ها، منحنی تقاضا به دلیل قانون کاهش مطلوبیت حاشیه ای به سمت پایین شیب دارد.

 اولین واحد کالایی که هر خریدار خواستار آن است، همیشه در بالاترین ارزش استفاده از آن خریدار قرار می گیرد.

 برای هر واحد اضافی، خریدار از آن استفاده می کند (یا قصد استفاده از آن را دارد) برای استفاده متوالی با ارزش کمتر.

 

شیفت در مقابل حرکت  

برای علم اقتصاد، «حرکات» و «تغییرها» در رابطه با منحنی های عرضه و تقاضا، پدیده های بازار بسیار متفاوتی را نشان می دهند.

حرکت به تغییر در طول یک منحنی اشاره دارد. در منحنی تقاضا، حرکت بیانگر تغییر در قیمت و مقدار تقاضا از یک نقطه به نقطه دیگر در منحنی است.

جنبش نشان می دهد که رابطه تقاضا ثابت می ماند.

بنابراین، حرکت در امتداد منحنی تقاضا زمانی رخ خواهد داد که قیمت کالا تغییر کند و مقدار تقاضا بر اساس رابطه تقاضای اولیه تغییر کند.

به عبارت دیگر، حرکت زمانی اتفاق می‌افتد که تغییر در مقدار تقاضا تنها به دلیل تغییر قیمت باشد و بالعکس.

مانند حرکت در امتداد منحنی تقاضا، منحنی عرضه به این معنی است که رابطه عرضه ثابت می ماند.

بنابراین، حرکت در امتداد منحنی عرضه زمانی رخ خواهد داد که قیمت کالا تغییر کند و مقدار عرضه شده با رابطه عرضه اولیه تغییر کند.

به عبارت دیگر، حرکت زمانی اتفاق می‌افتد که تغییر در مقدار عرضه شده تنها در اثر تغییر قیمت ایجاد شود و بالعکس.

شیفت می کند

در همین حال، تغییر در منحنی تقاضا یا عرضه زمانی اتفاق می‌افتد که مقدار تقاضا یا عرضه کالا تغییر کند.

حتی اگر قیمت ثابت بماند. به عنوان مثال، اگر قیمت یک بطری آبجو 2 دلار بود و مقدار آبجو درخواستی از Q1 به Q2 افزایش می یافت.

تغییری در تقاضا برای آبجو ایجاد می شد. تغییرات در منحنی تقاضا حاکی از آن است که رابطه تقاضای اولیه تغییر کرده است.

به این معنی که تقاضای کمی تحت تأثیر عاملی غیر از قیمت قرار می‌گیرد.

برای مثال، اگر آبجو به طور ناگهانی به تنها نوع الکل موجود برای مصرف تبدیل شود، تغییر در رابطه تقاضا رخ می دهد.

برعکس، اگر قیمت یک بطری آبجو 2 دلار بود و مقدار عرضه شده از Q1 به Q2 کاهش می یافت، تغییری در عرضه آبجو ایجاد می شد.

مانند تغییر در منحنی تقاضا.

تغییر در منحنی عرضه به این معنی است که منحنی عرضه اولیه تغییر کرده است.

به این معنی که مقدار عرضه شده تحت تأثیر عاملی غیر از قیمت قرار می‌گیرد.

به عنوان مثال، اگر یک فاجعه طبیعی باعث کمبود انبوه رازک شود.

تغییر در منحنی عرضه رخ خواهد داد.

تولیدکنندگان آبجو مجبور خواهند شد آبجو کمتری را با همان قیمت عرضه کنند.

 

قیمت تعادلی

همچنین قیمت تسویه بازار نامیده می شود.

قیمت تعادلی قیمتی است که تولید کننده می تواند تمام واحدهایی را که می خواهد تولید کند بفروشد و خریدار می تواند تمام واحدهایی را که می خواهد بخرد.

با منحنی عرضه با شیب رو به بالا و منحنی تقاضا با شیب رو به پایین، به راحتی می توان تصور کرد که این دو در نقطه ای با هم تلاقی می کنند.

 در این مرحله، قیمت بازار برای ترغیب تامین‌کنندگان کافی است تا همان مقدار کالایی را به بازار بیاورند که مصرف‌کنندگان مایل به پرداخت آن با آن قیمت هستند.

عرضه و تقاضا متعادل یا در تعادل هستند.

قیمت و مقدار دقیقی که در آن رخ می دهد به شکل و موقعیت منحنی های عرضه و تقاضا بستگی دارد که هر یک می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گیرد.

 

عوامل موثر بر عرضه

• عرضه تا حد زیادی تابعی از هزینه های تولید است، از جمله:
• نیروی کار و مواد (که منعکس کننده هزینه فرصت آنها برای استفاده های جایگزین برای تامین کالاهای دیگر به مصرف کنندگان است)
• فناوری فیزیکی موجود برای ترکیب ورودی ها
• تعداد فروشندگان و کل ظرفیت تولیدی آنها در بازه زمانی معین
• مالیات ها، مقررات یا هزینه های سازمانی اضافی تولید

 

عوامل موثر بر تقاضا

ترجیحات مصرف کننده در بین کالاهای مختلف، مهمترین عامل تعیین کننده تقاضا است.

وجود و قیمت سایر کالاهای مصرفی که جایگزین یا مکمل هستند می تواند تقاضا را تغییر دهد.

تغییرات در شرایطی که بر ترجیحات مصرف کننده تأثیر می گذارد نیز می تواند مهم باشد.

مانند تغییرات فصلی یا تأثیرات تبلیغات.

تغییرات در درآمد همچنین می تواند در افزایش یا کاهش مقدار تقاضا در هر قیمت معین مهم باشد.

کسانی که علاقه مند به یادگیری بیشتر در مورد قانون عرضه و تقاضا هستند ممکن است بخواهند در یکی از بهترین دوره های سرمایه گذاری موجود ثبت نام کنند.